Peynir, çok büyük bir çeşitlilikteki aroma, tat, yapı ve şekle sahip bir grup fermente süt ürünü için kullanılan genel addır. Geleneksel olarak, sütün besin ögelerinin korunması amacı ile seçilen bir yöntemdir. Dünyanın farklı bölgelerinde binlerce (Türkiye’de 160 çeşit yerel) farklı peynir çeşidi bulunmaktadır.

Peynir, süt proteini kazeinin, peynir mayası (enzim) ve peynir kültürü ile pıhtılaştırılması ve bu pıhtıdan peynir suyunun ayrılmasıyla elde edilen fermente bir süt ürünüdür. Peynir suyu ayrıldıktan sonra tuzlu peynirler için tuzlama aşamasına gelinmektedir.

Tuzlama, peynirin yüzeyine kuru tuzlama şeklinde veya salamuraya daldırılarak yapılabilir. Takip eden basamak olgunlaştırmadır; peynir, taze olarak tüketilebileceği gibi belirli bir olgunlaştırma periyodunu takiben de tüketilebilmektedir.

Arıların, bitkilerden aldıkları nektarı kendi vücutlarında salgıladıkları enzimlerle işlemesi sonucu oluşan yoğun kıvamlı, tatlı besin maddesine bal denir. Kimyasal kalıntı, tarım ilacı, yapay petek, içermeyen arının kendi doğal habitatında işlediği petekle üretmiş olduğu bala ise hakiki bal denir. Hakiki bal ısıl işlem, pastörizasyon gibi endüstriyel işlemlerden geçmeden, besin ve şeker ilavesi yapılmadan üretilir.

Arılar bitkilerden aldıkları nektarı işlerken içerisine kendi salgıları olan diaztas enzimi ile prolin proteini gibi önemli enzim ve proteinleri karıştırırlar. Bir balın hakiki olup olmadığını anlamanın yolu, laboratuvar analizidir. Laboratuvar sonuçlarında arıdan gelen diastaz ve prolin maddeleri ile nektardan gelen c4 şeker miktarı kontrol edilerek bir sonuca varılmalıdır. Türk gıda kodeksi bal tebliğinde belirlenen miktarlarla laboratuvar sonuçları karşılaştırılmalıdır. Bal tebliğine göre diaztas değeri balda en az 8, prolin değeri en az 300 ve C4 değeri de en fazla %7 şeklinde olmalıdır. Bu kriterlere uymayan bal sahte bal olarak işlem görür. ‘’Hakiki bal nasıl anlaşılır?’’ sorusuna laboratuvar analizi dışında bir yol göstermek sağlıklı değildir.

İki türlü reçel yapımı bulunmaktadır. Bunlardan birincisi reçel yapılacak meyvelerin önce şekerde bekletilerek daha sonra kaynatılması, ikincisi ise reçel yapılacak meyve ya da sebzenin reçel şurubu ile beraber kaynatılarak hazırlanmasıdır. Kaynama sonucu kıvama gelen reçel, hava almayacak şekilde saklama kaplarına (genellikle cam kavanozlara) konularak kapakları kapatılır.

Birçok meyve ve sebzenin reçeli yapılmaktadır. Ayrıca gül reçelinde olduğu gibi çiçeğin yapraklarının da kullanıldığı reçel türleri de vardır.